Luke 15.
The parable of the lost sheep, coin and son was taught by Jesus, to reveal the heart of a loving God for the lost. The lost sheep did not know that it was lost nor knew its way back to the shepherd; the coin was lost within the house but the prodigal son of a loving father was willfully lost!
The love for money, to enjoy the fleeting pleasures of the world, separated the son from a loving father. Though the son went away to paint the town red, the father did not lose his love for him but was patiently waiting for his return. It is startling to note that the waiting father, at any given point of time did not run in search of his prodigal son but only waited for him to get back to his senses and take the route back home.
What an encouraging thought, that God is always eager to accept those who rebel and return to Him. The reason behind the father running with his long tunic to embrace his son outside of the village was to prevent the villagers from stoning him, since it was the practice in their community to stone the prodigal to death when he returned.
God wants us to have His attitude, even for the willfully lost and not react like the Pharisees and scribes, who neither showed love or pity to those who failed to meet their standards. They even accused Jesus of spending time and eating with sinners (lost people). The elder son lived with the father, yet did not develop the heart of the father.
Thought for the day: Jesus came into the world to seek and save those who were lost and not the self-righteous.
கிருபை சத்திய தின தியானம்
ஏப்ரல் 18 மெய்யான மனதிரும்புதல் யோவேல் 2:12–27
‘நீங்கள் இப்பொழுதே உபவாசத்தோடும் அழுகையோடும்
புலம்பலோடும் உங்கள் முழு இருதயத்தோடும் என்னிடத்தில்
திரும்புங்கள் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார்’ (யோவேல் 2:12).
யோவேல் தீர்க்கத்தரிசியின் மூலமாக இஸ்ரவேல் மக்களிடத்தில் கர்த்தர் இவ்விதமாய் பேசினார். இந்த மக்களுடைய வாழ்க்கையில் கர்த்தர் தன் பக்கத்தில் எவ்விதமாக திரும்ப வேண்டும் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார். நம்முடைய உண்மையான ஆவிக்குரிய உபவாசத்தோடும், அழுகையோடும், புலம்புலோடும் மனந்திரும்புங்கள் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார். ஒரு கிறிஸ்தவன் தன் வாழ்க்கையில் எப்பொழுதும் ‘நான் எவ்வளவாய் பின்தங்கி நிலையில் இருக்கிறேனே’ என்று சொல்லி கர்த்தருக்கென்று இன்னும் அதிகமாய் எழும்பி பிரகாசிக்க வேண்டும் என்று வாஞ்சிப்பான்.
ஆனால் ஒரு சுயநீதிக்காரனுடைய வாழ்க்கையில், தான் எப்பொழுதும் நன்றாக இருக்கிறேன் என்றும், தான் ஒரு இரட்சிக்கப்பட்ட மனிதனாகவும் தன்னை எண்ணிக்கொள்ளுவான். அவனுடைய இருதயத்தில் மேட்டிமையும், பெருமையும் நிறைவாய்க் காணப்படும். அன்பானவர்களே! நம்முடைய வாழ்க்கையில் ஒருக்காலும் இவ்விதமாகக் காணப்படக் கூடாது. கர்த்தர் முழு இருதயத்தோடும் என்னிடத்திற்கு திரும்புகள் என்று அழைக்கிறார். கர்த்தர் பக்கமாக நாம் திரும்புவோம். கர்த்தர் நமக்கு கிருபையை காண்பிப்பார். நாம் இருப்பது கிருபையின் காலங்கள். அவருடைய கிருபையை அற்பமாக எண்ணி தேவனை புறக்கணித்துவிடாதே. உன் நிலையை சோதித்தறி.